De ramen zijn gelapt. Alle tijdschriften zijn uitgelezen. Het werk is gedaan. Ik verveel me voor het eerst sinds jaren! Het geeft me een ongemakkelijk gevoel. En toch is het ook bijzonder!
Ik kan niet meer zoveel. Mijn energie is heel beperkt. Zo zit ik nu voor mij uit te staren. Ik zie de vogels in de tuin. Ik zie de knoppen opengaan. Ik zie het stuifmeel uit de boom komen. Het voorjaar ontluikt. Bijzonder!
Ik krijg tijd om te filosoferen. De druk om te moeten neemt af. Ik mag eindelijk eens zonder schuldgevoel rusten en lummelen van mezelf.
Ik neem de tijd om een mandarijn te pellen. Ik neem de tijd om klusje af te ronden. Ik wil niet alles meer tegelijk doen. Zit daar de winst van rust dan in? Ik denk het...